INTERNATIONAL SEX WORKERS DAY

Het is vandaag International Sex Workers Day!!

Een van mijn favoriete feestdagen. Waarom? Omdat het symbool staat voor community.

Op 2 juni 1975 kwamen ongeveer 100 sekswerkers bijeen en hadden zij de Saint-Nizier kerk in Lyon, Frankrijk bezet om hun woede te uiten over de criminaliserende en uitbuitende leef- en werk omstandigheden voor sekswerkers.

Op 10 juni, om 17:00 uur werd de kerk op brute wijze ingevallen door de politie. Dit leidde tot een nationale beweging voor sekswerkers rechten die hierna in Europa en meer delen van de wereld werd verspreid.

Van de website van NSWP (Global Network of Sex Worker Projects) :

“On 2 June 1975, approximately 100 sex workers occupied Saint-Nizier Church in Lyon, France, to express their anger about their criminalised and exploitative living conditions. They hung a banner from the steeple which read ‘Our children do not want their mothers to go to jail’, and launched a media campaign to broadcast their grievances to the world. Their action made national and international news headlines, started a strike that involved sex workers from all over France, and created a legacy of activism that is celebrated each year on International Sex Workers’ Day.“

Het thema van deze dag is om sekswerkers te eren en aandacht te krijgen voor de discriminatie en uitbuitende werkomstandigheden waar veel sekswerkers mee leven.

Voor mij is dit de leukste sekswerk-dag omdat het niet enkel gaat om de nare dingen, maar het ook een soort eerbetoon is. Een eerbetoon aan alle sekswerkers die hebben gestreden voor betere omstandigheden voor sekswerkers. Een eerbetoon aan alle sekswerkers van wie dit misschien niet hun favoriete baan ooit is maar hier wel zelf voor kiezen omdat zij voor hun familie willen zorgen. Een eerbetoon aan alle sekswerkers die dagelijks te maken hebben met stigma, maar zich niet klein laten maken hierdoor.

Voor mij betekent deze dag iets als “wij zijn er, en of je het leuk vind of niet, wij gaan nergens heen“.

Ook Nederlandse sekswerkers vieren deze feestdag elk jaar.

Dit jaar heeft het PIC (Prostitutie Informatie Centrum) onze Belle (Internationaal symbool voor sekswerkers rechten) een symbolisch mondkapje opgedaan. Het PIC roept hiermee op om sekswerk, net als alle andere contactberoepen weer toe te staan.

In 2018 organiseerde PROUD een demonstratie tegen het nieuwe wetsvoorstel wat nu de WRS is geworden.

Vorig jaar organiseerde PROUD een Sex Work Film Festival waar Martijn en ik elkaar leerde kennen. Daarom gaat vandaag de allereerste aflevering van OMRP de lucht in!

Ik vind het erg spannend. We hebben verschillende structuren overwogen en toen we een conclusie en plan hadden werd door corona roet in het eten gegooid.

Ik wilde het groots aanpakken, met een groot feest en allerlei poespas en niet alleen omdat mijn go-to levensmotto is “go big or go home“, maar ook vooral omdat ik hou van lieve mensen bij elkaar en het geweldige gevoel van community wat er altijd heerst bij dit soort gelegenheden.

De staat van de wereld op dit moment is bizar en bijzonder tegelijkertijd.

Bijzonder omdat het ergens heel bijzonder voelt dat we dit stukje geschiedenis mee maken.

Een van mijn beste vriendinnetjes zei dat toen corona net in ons land was, en ik vond het eerst gek omdat ik het woord bijzonder kennelijk met iets positiefs associeer. En ik toen dacht “hier is toch helemaal niets positiefs aan?”. Toen ik meer over haar woorden nadacht, begreep ik wat ze bedoelde. Het is toch ergens heel bijzonder om onderdeel te zijn van iets wat de geschiedenisboeken in gaat?

De laatste weken is het leven weer een beetje normaal begonnen, en zo zijn wij dus ook weer begonnen met opnames, het idee was namelijk nog steeds live gaan op 2 juni.

Een echte structuur voor de afleveringen en seizoenen hebben we op dit moment nog niet, we gaan vaak heen weer van idee naar idee en de conclusie is nu eigenlijk gewoon: we gaan beginnen. We hopen vanaf nu wekelijks te kunnen uitbrengen, maar soms moeten we misschien een weekje overslaan, dat gaan we met zijn allen een beetje ondervinden.

De laatste week zijn Martijn en ik druk bezig geweest met opnames voor de podcast en Martijn heeft hard gewerkt om de eerste afleveringen rond te krijgen en te editen.

De laatste week is ook veel gebeurd in de wereld, in Amerika is de laatste druppel gevallen omtrent politiegeweld tegen zwarte mensen en zijn er enorm veel protesten en rellen geweest. Dit heeft een werking op de hele wereld, want racisme en discriminatie vindt niet alleen in Amerika plaats, maar helaas nog overal. Ook in Europa, en ook in Nederland. En om die reden, en om steun te betuigen aan de Black Lives Matter beweging in Amerika zijn er protesten over de hele wereld geweest.

Gisteren kwamen er in totaal honderden, dan wel niet duizenden, mensen bijeen op de Dam voor een hele duidelijke boodschap:  No Justice, No Peace.

Toen ik met mijn man op de Dam stond kreeg ik kippenvel. Hetzelfde wat ik altijd krijg bij sekswerk protesten. Kippenvel en het gevoel in mijn lichaam van “dit is heel bijzonder en belangrijk”.

Kippenvel toen we met honderden mensen tegelijk riepen “Black Lives Matter“. Woorden hebben kracht, en soms voel je die kracht pas echt als je ze met volle overtuiging zegt.

Sekswerkers worden vaak niet genoemd, ook bij hele liberale bewegingen, dus toen ik gisteren opeens, voor mij onverwachts, hoorde “BLACK SEX WORKERS LIVES MATTER” terwijl honderden mensen dit nariepen, werd ik er een beetje emotioneel van. Kippenvel over mijn hele lichaam, en tranen in mijn ogen.

Want ja, black sex worker lives DO matter. En wat fijn dat ze niet vergeten zijn in de opsomming van alle andere groepen die er net zo hard toe doen.

En daarom kan ik niet op deze bijzondere dag het alleen over leuke dingen hebben zonder de huidige staat van de wereld te erkennen.

Want zolang mensen uit onze community nog onrechtvaardig worden behandeld, kunnen wij niet in vrede feestjes vieren.

SEX WORKER RIGHTS ARE HUMAN RIGHTS

NO JUSTICE. NO PEACE.

SEX WORK = WORK