Het stoepje #3
Het is inmiddels een stuk kouder dus ik zit niet zo veel meer op het stoepje, maar ik sta soms wel nog even op mijn stoepje om een peukie te roken.
Vandaag stond ik op het stoepje, koffie in mijn linkerhand, peukie in mijn rechterhand en ik zag een dame gehurkt zitten naast de kerk.Ik snapte niet zo goed wat ze deed dus ik keek een beetje naar haar totdat ik me realiseerde dat ze aan het plassen was. Niet per se de beste plek, but if you gotta go you gotta go I guess?In haar defense, midden in corona-tijd, er is nu ook niets open waar ze even terecht kon om naar de wc te gaan.
Er liep toevallig net een meneer langs die naar haar wees en aan mij vroeg wat de dame aan het doen was. Ik zei dat ik het niet zeker wist.
Vervolgens vroeg hij me of alles gesloten was op de Wallen, dus ik vertelde hem dat alles inderdaad helaas gesloten was.
Hij vroeg om een peukie, ik had ze niet bij de hand dus we lieten het even, terwijl hij me nogmaals vroeg of hij dacht dat het goed ging met de dame waarop ik antwoorde dat ik hoopte van wel.
Toen ze opstond, zichzelf had gefatsoeneerd en onze richting op liep vroeg de meneer aan haar of alles goed ging. Ze leek niet echt te hebben gehoord wat hij zei, maar ze liep vervolgens wel onze kant op en bood ons allebei een sigaretje aan. Ze vertelde kort dat ze uit Brazilië kwam, maakte enkele gebaren naar de man en verdween vervolgens richting Oudekerksplein.
De man zei nogmaals dat hij hoopte dat het goed ging met de dame en hij stak vervolgens met een content gezicht zijn sigaret aan.
We moesten er beide een beetje om lachen omdat hij tóch zijn peukie had gekregen.
Voordat ik naar binnen ging zei ik tegen hem dat we vaak alleen maar hoeven te vragen om wat we willen en dat het Universum vervolgens geeft wat we graag willen hebben, vaak op een manier die we niet per se hadden verwacht.
Leave a Reply
Want to join the discussion?Feel free to contribute!